Hayat ...

... gelinlik giymeden ışığı görmeden
    bebeğimden önce vazgeçtim dünyadan
    kaderi yenmeden utandım kendimden
    daha sevilmeden vazgeçtim dünyadan ... 

Dinlerken düşündümde bir insana bu sözleri yazdıracak kadar neden acımasız olur hayat,hangi ruh haliyle yazılabilir bu sözler ? Kime göre,neye göre bunları hissettirir hayat ? Ya da suçsuz mu hayat ? İş insanın kendisinde mi biter ? Güçlüyüm demenin kolay olduğu gibi gerçekten güçlü olmayı beceremeyen insanlar mı suçlu ? Bilemedim.Ama sözler beni derinden üzdü....Hepinize her zaman mutlu olduğunuz,arkanıza dönüp baktığınızda pişman olmadığınız nice güzelliklerle süslü bir hayat diliyorum...