özlem...

Hayat tecrübelerden ibaret.Geçen günler hayatımıza başka duygular,sorumluluklar yükler.Mutluluklar,hayal kırıklıkları,sevinçler,heyecanlar,aşk(lar) -demeyeceğim aşk bir kere yaşanır-,pişmanlıklar ve özlemler...Her insan farklı yaşar her birini.Kimisi yoğun,kimisi yaşar ve unutur ; hassas değildir.
Özlemlerim var benim.Uçsuz bucaksız...Gelmemiş günlere,kaybettiğim bir oyuncağıma,yanımda olmayan insanlara,yanıbaşımda olup özlem duyduğum insanlara bile.Bugün sanırım özlemlerimin depreştiği bir gündeyim.Geçmişe ve geleceğe dair özlemlerimin...Benden 4 yaş küçük kız kardeşimin doğumunda kıskanmamam için alıp ''kardeşin sana bebek getirmiş'' dedikleri Barbie'mi özlüyorum.Çocukluğumda sürekli oyun oynadığımız,daha sonra müteahhite verilen,derinliklerinde seksek izlerimizin,bağırışmalarımızın saklı olduğu arsayı özlüyorum.Okul çıkışlarında harçlıklarımızdan artırıp leblebi tozu aldığımız,şimdilerde aramızda olmayan dedeyi özlüyorum.İlk aldığımız Broadway'imizi özlüyorum.Dedemi özlüyorum...Hepsi geçmiş ve bir daha geri gelmeyecek sadece geçmişe dönüp baktığımızda gülümsememe neden olacak anılarda kaldı.Belkide bu denli özlememin sebebide bu gerçekten dolayı.
İlk okul defterimdeki eğri büğrü yazıları yazmayı zoraki becerebilecek kadar önemserdik hayatı.Aklımız evde kalan en sevdiğimiz oyuncaktaydı belkide.Ondandır o defteri özleyişim.
Her anı dolu dolu yaşamak,hatalar yapmamak bir nebze olsun geçmişe dönüp baktığımızda özlemin yanında mutluluğun ilişmesini sağlayacak.Çünkü bir şeylerin zamanı geçtikten sonraki keşkeler,pişmanlıklar sadece acı bir özlem verir...
Sizlerinde özlem duyduğunuz zamanlar,keşke ile başlayan cümleleriniz var mı ?
Tüm özlemlerin mutluluğa dönüştüğü,her anın kıymetini bildiğiniz ve doyasıya güldüğünüz bir hafta sonu olmasını dilerim.
Benimki öyle bir hafta sonu olmayacak olsada ; az kaldı.Bu bile tebessüm etmeme yeter ...