TAŞINIYORUZZZ

İkamet ettiğimiz bölgede uzun zamandır dönen kentsel dönüşüm muhabbetlerinden dolayı diken üstünde oturuyorduk.Aslında tüm ev sahipleri anlaşıp dönüşüm başlayana kadar orada kalmayı düşünüyorduk ama ; Berra'nın bu sene ilkokula başlayacak olmasından dolayı Eylül'den önce yeni evimize geçip düzenimizi oturtmak istedik.
Bulunduğumuz yer insanları bakımından çokta iç açıcı olmasada muhit olarak oldukça merkezi.Tabiri caizse ; her şey elimizin altındaydı.Ama her şeyin bir sonu var.Taşınma vakti geldi çattı.En geç 20 Temmuz'da yeni evimize gitmiş olacağız.Yeni evimiz diyerek gayet sahipleniyorum ama kiraya gidiyoruz.İnşallah en kısa zamanda kendi evimizde olur.
Bu duyguyu hiç yaşamadım daha önceden.Annemin ilk evi burası,tam 23 yıldır aynı evdeyiz.Markette gördüğümüz 10 kişiden 8i tanıdık.O derece bütünleşmişiz mahallemizle.Çok zor olacak ama şartlar bazen mecburi seçimler yapmaya zorluyor.Belki size saçma ve aşırı duygusal gelir ama ; ben hep sevdiğim ve değer verdiğim şeylerden ayrılmak zorunda olduğumda bunu hissediyorum.Aklıma çok küçükken oynadığımız bir seksek geliyor..Duvarlara sinmiş anılar,kahkahalar..Keşke zaman dursa.Gün geçtikçe arkama dönüp baktığımda özlediğim şeyler artmaya başlıyor ya bu canımı çok sıkıyor.
Alışırım değil mi ? İnsan nelere alışmıyor ki...